Jeśli wolny człowiek został obrażony przez niewolnika, mógł w odwecie go zabić. Jedyną karą w takim wypadku było zapłacenie właścicielowi niewolnika rekompensaty. Zabicie własnego niewolnika nie podlegało żadnej karze. Jedynym wyjątkiem był czas Wielkiego Postu, kiedy właścicielowi groziło za to wygnanie.
Foote, Peter; Dennis Andrew; Perkins, Richard, Laws of Early Icelands: Gragas, The Codex Regius of Gragas with Matherials of Others Manuscripts, 191980-2000, T. 2, s. 172-173
Niewolnictwo praktykowano w Islandii i Norwegii do XII w., w Szwecji do XIII w., a w Danii do XIV w.
Parker,Philip, Furia Ludzi Północy, 2016, s. 43
Jest jeszcze jeden cud w morzach Grenlandii, którego szczegóły nie są mi dokładnie znane. To tak zwany „płotami morski”, który wygląda tak, jakby wszystkie fale i burze oceanu zostały zebrane i podzielone na trzy góry, z których formują się trzy bałwany morskie. Otaczają one całe morze, tak że nie można zobaczyć żadnego przesmyku. Są wyższe niż wzniosłe góry i przypominają strome, zwisające klify. Ludziom, którzy byli na morzu tylko w nielicznych przypadkach udało się ujsć z życiem, kiedy coś takiego się wydarzyło.
Jest to przypuszczalnie opis tzw. fali wyjątkowej, bardzo niebezpiecznego zjawiska, zagrażającego nawet nowoczesnym statkom. Przez stulecia było ono uważane tylko za legendę żeglarską. Więcej o fali wyjątkowej można przeczytać tu.
Larruson,Larruson, Magnus Mar (ed.), Konungs skuggsjá = Speculum regale (Reykjavík: Leiftur, 1955), Rozdzał 14
Arabski podróżnik Ibn Fadlan donosił w swoich zapiskach z 921 r – 922 r., że Wikingowie najbardziej ze wszystkich ozdób cenili szklane paciorki. Ku jego zdumieniu, byli gotowi zapłacić całego srebrnego dirhama (arabska waluta) za jeden paciorek. Kupowali je zwykle na naszyjniki dla swoich żon.
Ibn Fadlan and the Land of Darkness: Arab Travellers in the Far North, tłum. Paul Lunde Caroline E.M. Stone, 2011, s. 46
Sagi Północy 