Ciekawostki 4

Chrześcijańscy kronikarze uważali najazdy Wikingów na wybrzeża dzisiejszej Wielkiej Brytanii za znak końca świata. Ta opinia była zainspirowana fragmentem księgi Jeremiasza ze Starego Testamentu, który przepowiadał, że pogańskie zło przybędzie z północy. Coupland, Simon, "The Rod of God's Wrath or the People of God's Wrath? The Carolingian Theology of the Viking Invasions", w Journal of Ecclesiastical History, … Czytaj dalej Ciekawostki 4 →

Saga o Eryku Obieżyświacie

Wprowadzenie do sagi TU. ROZDZIAŁ 1 Pierwszym królem, który rządził Þrándheimem1 był Þrandr. Miał syna o imieniu Eirekr, który już w młodym wieku był człowiekiem powszechnie lubianym, potężnie zbudowanym i przewyższał wszystkich odwagą i męstwem. Mówi się, że w wigilię Yule2, Eirekr obiecał objechać cały świat w poszukiwaniu miejsca, które poganie nazywają Ódáinsakr, a chrześcijanie … Czytaj dalej Saga o Eryku Obieżyświacie →

Skarb z Oseberg. Część II: Dwa szkielety.

Tu możesz przeczytać część pierwszą: https://sagipolnocy.blog/2022/02/14/skarb-z-oseberg-czesc-i-w-tym-kopcu-cos-jest/ Archeologów czekała jednak nieprzyjemna niespodzianka. Ktoś włamał się już do kopca, splądrował zawartość i rozwłóczył kości po całej komorze grobowej. Szybko zorientowano się, że miało to miejsce wiele wieków wcześniej, przypuszczalnie tylko kilkadziesiąt lat po samym pogrzebie. Zbrązowiałe ze starości fragmenty szkieletów zostały wysłane do najlepszego specjalisty epoki, profesora … Czytaj dalej Skarb z Oseberg. Część II: Dwa szkielety. →

Skarb z Oseberg. Częsć I: W tym kopcu coś jest.

Wiek XIX miał się ku końcowi. Świat historyków, artystów i zwykłych pasjonatów starożytności już parę dziesięcioleci wcześniej zaczął fascynować się epoką wikingów, ale zainteresowanie nią nie przemijało. Rozwijająca się Norweska (i Skandynawska) archeologia pozwalała dokonywać coraz bardziej spektakularnych odkryć (jak Łodzi z Tune i Łodzi z Gokstad) co tylko podsycało apetyty Norwegów. Nikomu nie przyszło … Czytaj dalej Skarb z Oseberg. Częsć I: W tym kopcu coś jest. →

O runach słów kilka

Kiedy słyszymy o alfabecie runicznym, przychodzą nam na myśl tajemnicze znaki związane ściśle z magią pogańskiej Skandynawii. Utwierdzają nas w tym wersy Eddy Poetyckiej, - przedchrześcijańskiego dzieła, które w następujący sposób opisuje ich powstanie: Wiem, że wisiałem na wiatrem owianym drzewie Przez dziewięć nocy, Oszczepem zraniony, Odinowi ofiarowany Sam sobie samemu. Na tym drzewie, o … Czytaj dalej O runach słów kilka →

Guta Lag – Prawo Gotlandczyków

Nazwa Gotlandia pojawia się po raz pierwszy w zapiskach z podróży Wulfstana z Hadeby, kupca który, żył pod koniec 9 w. Królestwo Szwecji po raz pierwszy zaczęło się kształtować w epoce Wikingów, kiedy wiele niezależnych prowincji wokół jeziora Mälare uznało tego samego władcę. Nie było jednak administracji centralnej, a każda prowincja, w tym Gotlandia, miała … Czytaj dalej Guta Lag – Prawo Gotlandczyków →

Ciekawostki 3

Chrześcijańscy misjonarze przybywali do pogańskiej Islandii z różnych krajów, w tym z Armenii. W regionie Dalarna w Szwecji, runy były używane do tworzenia inskrypcji na przedmiotach codziennego użytku po wiek XIX. Wikingowie często przekształcali przedmioty złupione w kościołach Brytanii i Francji, takie jak krucyfiksy, szkatułki na kości świętych czy okucia Biblii na przedmioty osobistego użytku. … Czytaj dalej Ciekawostki 3 →

Ciekawostki 2

W  średniowiecznej Islandii kobiety mogły występować o rozwód min. w przypadku przemocy, niedopasowania charakterów (lub seksualnego) i kiedy mężczyzna ubierał kobiece ubrania. W Islandii nie odkryto żadnego napisu runicznego datowanego na czasy pogańskie. Konkubinat był w średniowiecznej Islandii bardzo popularny. Istniało nawet powiedzenie: lepiej być frilla (konkubiną) dobrego człowieka, niż w złym małżeństwie. Islandia ma … Czytaj dalej Ciekawostki 2 →

Runy, których nie było

Historia Runamo pokazuje, że mało czytelny napis połączony z wybujałą wyobraźnią historyka potrafi stworzyć piorunującą mieszankę. Przekazy o Runamo sięgają korzeniami 12 wieku. Wtedy to duński kronikarz Saxo Grammaticus poinformował we wstępie do swojego dzieła Gesta Danorum, że 2,7 km od kościoła Bräkne-Hoby w Blekinge w południowej Szwecji znajduje się kamień z tajemniczymi runami. Duński … Czytaj dalej Runy, których nie było →